คุกกี้เหล่านี้มีความสำคัญต่อการให้บริการบนเว็บไซต์แก่คุณ และเพื่อให้คุณสามารถใช้คุณลักษณะบางอย่างได้ คุกกี้เหล่านี้ช่วยในการยืนยันตัวบุคคลของผู้ใช้งานและช่วยป้องกันการปลอมแปลงบัญชีผู้ใช้งาน หากไม่มีคุกกี้เหล่านี้เราอาจไม่สามารถให้บริการแก่คุณได้ เราใช้คุกกี้ดังกล่าวนี้เพื่อให้บริการแก่คุณ
แม้ว่าอาจเกิดคุกกี้ แต่อาจไม่สามารถบันทึกได้เนื่องจากมีสมุดบันทึกที่คุณสามารถอัปเดตได้เว็บไซต์นี้อาจมีคุกกี้หรืออาจเกิดคุกกี้ใหม่อีกครั้ง
Gum Virtual keyboard not work posting
Umm, look like it’s utf-8 encoding problem
ความรักมักเปรียบเสมอ การเขียนโปรแกรม
การมีความรัก ก็เหมือนเราเริ่มเขียนโปรแกรมขึ้นมาสัก 1 โปรแกรม
ก็ต้องเขียน ต้องลองผิดลองถูกกันไป
เช่นก็เหมือนเช่นความรัก ก็คงต้องเรียนรู้ และ ศึกษากันไป (เหมือนหา Bug โปรแกรม)
แต่ไม่มีทุกสิ่งในโลกนี้ที่จะไม่มีอุปสรรค์ใด ๆ และสิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิด เมื่อเราเขียนโปรแกรม error แบบ Loop ไม่จบ
ก็เหมือนความรัก ที่เวียนว่าย อยู่กับสิ่งเดิม ๆ ที่ไม่เคยจะมีอะไรดีขึ้น เพราะ Loop นั้นยังคงไม่ได้แก้ไข
แต่ถึงจะรู้บักนั้นแล้ว ก็อาจจะแก้ไขอะไรไม่ได้ อาจจะสายไปแล้ว หรือยากเต็มที
เพราะเมื่อเราสั่ง รัน โปรแกรมไปแล้ว (เหมือนสั่งใจให้รัก) อาจจะส่งผลให้เครื่อง Hang จนเปิดไม่ติดอีกเลย
เพราะการทำงาน ซ้ำ ๆ วนเวียนในสิ่งเดิม ๆ แม้แต่คอมพิวเตอร์ก็ยังไม่สามารถจะทนกับการทำงานเช่นนั้นได้เลย
และคนเราจะทนกับ สิ่งที่ต้อง เจ็บ ซ้ำ ๆ แบบนั้นได้ไหม
ซึ่งทางแก้ก็คงจะมีแค่ 2 ทางเท่านั้น
1. พยายามแก้บักนั้นให้สำเร็จ
2. จะหาเครื่องใหม่ และ ไม่รันโปรแกรมนั้นอีกเลย
บท ความนี้ผมเขียนขึ้นมาเอง เพื่อหวังว่าจะเอาไปเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตรักให้ประสบความสำเร็จได้ดัง เราเขียนโปรแกรมนั้น สมบูรณ์แบบ
ทุกอย่างย่อมมีอุปสรรค์ อยู่ที่ตัวเราจะแก้ไขมัน หรือเดินหนีเพื่อความสบายใจ
แต่ถ้า Programmer ทุกคนไม่แก้ไขบักนั้น เราคงไม่มีโปรแกรมดี ๆ ใช้กันทุกวันนี้
และถ้าเราไม่แก้ไข ความรัก ที่ผิดผลาดเหล่านั้น โลกนี้คงไม่มีความรักที่สวยงานจนถึงทุกวันนี้
ขอให้ทุกท่านสมหวังในความรักนะครับ
ปล.สงสัยผมจะบ้าไปแล้ว
เห็นที่สุวรรณภูมิตรงแถว ๆ จุดเช็คอิน iPhone 3G เขาจับสัญญาณ 3G ได้ แต่ G1 จับไม่ได้ง่ะ T3T