- เราทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองได้ก็จริง แต่จะทำได้ยิ่งใหญ่มากมายกว่ามากหากได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น
- การวิ่งแต่ละครั้งก็เหมือนเหตุการณ์ต่างๆ ที่เราต้องเจอในชีวิต มีอุปสรรค มีเครื่องกีดขวาง มีหลุมพรางอันตรายตลอดเวลา แต่ยังไงซะเราก็ต้องมุ่งหน้าผ่านพ้นมันไปให้ได้
- เวลาเราชนเครื่องกีดขวาง เราอาจไม่ได้ล้มลงในทันที หลายครั้งที่เรายังคงวิ่งต่อได้ แต่การชนในครั้งนั้นย่อมมีผลในที่สุดให้ระยะทางที่เราวิ่งได้นั้นสั้นลงกว่าไม่ชนอย่างแน่นอน เป็นข้อบ่งชี้ว่าการกระทำหรือกรรมใดๆ ที่เราทำไปในชีวิต ถึงไม่ได้เห็นผลทันตา แต่มันย่อมให้ผลอย่างแน่นอน
- โอกาสที่อยู่ตรงหน้าบางครั้งก็พลาดไปได้ง่ายๆ คนเราทำผิดพลาดได้เสมอ สำคัญที่ต้องไม่ท้อและกล้าที่จะเล่นใหม่
- เราวิ่งผ่านสิ่งกีดขวางเดิมๆ ครั้งแล้วครั้งเล่น สิ่งที่เคยยากก็กลายเป็นง่ายเมื่อเกิดความเคยชิน เหมือนชีวิตที่ต้องเจออุปสรรคที่มาใหม่ (แต่ก็มีหลักการเหมือนเดิม) ครั้งแล้วครั้งเล่า เราอาจจะพลังหมด ล้มลง สรุปคะแนน หัวใจหมด พักซักหน่อย แล้วก็กลับมาเล่นใหม่ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก
- เยลลี่ถั่วหรือรูปหมีที่เก็บได้ในการวิ่งหนึ่งครั้งเป็นเหมือนคะแนนสอบหรือผลงานครั้งหนึ่งๆ มันอาจมีไว้เพื่ออวดเพื่อน เพื่อความภาคภูมิใจของเรา แต่ก็แสดงผลแค่ระยะสั้นๆ เท่านั้นแล้วมันก็ผ่านไป เก็บไว้ใช้อีกไม่ได้
- เหรียญที่เก็บได้ในเกมก็เหมือนเงิน มันทำงานเหมือนโลกความจริง มันเก็บสะสมไว้ใช้ได้ตราบที่เรายังมีชีวิตอยู่ (ยังเล่นคุกกี้รันอยู่)
- ทุกเกมที่เล่นย่อมมีวันจบ เหมือนปัญหาและอุปสรรคย่อมมีที่สิ้นสุด แต่แล้วเราก็ต้องเจอมันใหม่อีกเรื่อยๆ
- คนเราเกิดมามีพื้นฐานไม่เท่ากัน เหมือนตัวละครคุกกี้รันที่ใช้เริ่มเล่นนั้นที่แตกต่างกัน คุกกี้ตัวที่เก่งกว่าย่อมทำให้เราผ่านอุปสรรคได้ง่ายกว่า ไปได้ไกลกว่า แต่กระนั้นหากมองให้ดี ความแตกต่างอยู่ที่ระยะทางที่ไปได้ ผลคะแนนและเหรียญที่เก็บได้เท่านั้น แต่หากเราโฟกัสที่ความสนุกของการเล่น (ความสุขทุกข์ของชีวิตคนรวยและคนจน) มันไม่ได้แตกต่างกัน
- ซักวันหนึ่งเราต้องเลิกเล่นคุกกี้รัน เราไม่มีทางเล่นมันได้ตลอดไป เมื่อเราเลิกเล่น ทุกความสำเร็จ ทุกความภาคภูมิใจ ทุกสิ่งที่ซื้อหามา เหรียญทุกเหรียญที่เก็บสะสมไว้ ย่อมหมดค่าหมดราคา นำไปใช้กับเกมอื่นไม่ได้ ก็เปรียบเหมือนซักวันเราต้องตาย เราไม่มีวันอยู่ได้ตลอดไป เกียรติยศชื่อเสียงเงินทองความสำเร็จต่างๆ ที่เพียรสั่งสมมา ไม่ว่าจะมากมายมหาศาลแตกต่างจากคนอื่นแค่ไหน สุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว….
สวัสดี 
เขียนโดย Akhapon L. (https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10154270870575531&set=a.364459130530.359563.649260530&type=1&permPage=1)
